Augustus 2022: mails van Joost Poell vanuit Nepal aan de bestuursleden in Nederland

4 augustus 2022
Helaas moest ik de afspraak in Lipikot van vorige week dinsdag laten lopen. Ik heb de hele dag in bed gelegen, verlamd door de dhiarree. Voel me sinds een paar dagen weer helemaal ok. Het hele gezin is helaas aan de beurt geweest. Het is hier nu echt tropisch, warm en vochtig. Dus de kans was groot dat we ziek zouden worden.  Uiteraard heb ik een nieuwe afspraak met Tara gemaakt om naar Lipikot te gaan.  Ik ben gisteren teruggekomen uit Sarangkot. Opnieuw een bijzonder weerzien.
En hoe gaat dat dan in Sarangkot? Je loopt wat rond en praat eens met wat mensen

Motti Lal Timulsina, Panoramic view Hotel
Motti vertelde mij als eerste hoe de afgelopen drie jaar, als gevolg van Corona, zijn geweest. Nagenoeg geen Westerse toeristen. Gelukkig wel groepen Indiërs, toeristen uit Bangladesh en Nepalese toeristen. Een enkele bekende vaste klant uit de het Westen. Daarnaast is een verschuiving te zien van het toerisme in Sarangkot door de komst van grote hotels en de opening van de kabelbaan. Hij spreekt van Old Basaar en New Basaar. Het kleinschalige trekkingtoerisme wordt meer en meer verdrongen door het massatoerisme.
Er zijn een paar echte grote hotels nu, zoals Annapurna View Hotel. Deze heeft overigens dezelfde eigenaar als de Mount Everest View Hotel in Namche Bazaar in de Everest region.
Dit massatoerisme was al langer aan de gang, maar Corona heeft naw het laatste duwtje gegeven. Het goede nieuws; het levert ook banen op voor de lokale bevolking en een aantal profiteren ervan door de verkoop van of het ter beschikking stellen van land. Op dit moment zijn ze bezig een nog groter hotel te bouwen met appartementen erbij.
Ook is er genoeg water, niet via het Dhampus project (dit komt nog steeds niet verder als Kaskikot), maar het wordt van beneden naar de top van Sarangkot opgepompt, vandaaruit wordt het naar beneden gedistribueerd en nagenoeg ieder huis heeft een kraan en betaald voor het water. Het  water dragen is verleden tijd aan het worden.

Shree Saraswati School
Op de Shree Saraswati School heb ik gesproken met het hoofd, Narayan Timulsina en de huidige voorzitter van het schoolmanagementcommittee, Bishnu Thapa. De school ziet er goed uit en is vol in bedrijf; 35 tot 40 leerlingen en dat betekent dat de overheid voor de school drie leraren betaald.  Tevens is er veel aandacht  voor de engelse taal. Daarnaast geeft de overheid nu ook geld voor de lunch van de kinderen op school. Aangezien er vijf klassen zijn hebben ze nog steeds twee leraren die ze zelf moeten betalen. Iedere keer moet het salaris van deze leraressen bij elkaar gesprokkeld worden. Ze hopen snel een vierde leraar via de school aan te trekken.
Ze zijn blij met onze jaarlijkse bijdrage, maar ze willen graag wat meer en dit met name voor het salaris van de leraressen inzetten. Ik heb ze gefeliciteerd met hun goede werk; ze hebben immers de school vanuit het niets een nieuw leven gegeven en na vijf jaar en corona staan gaat het nog steeds de goede kant op.
Daarnaast hebben ze ook gevraagd om op het dak van de school een simpel keukentje te bouwen om de lunch voor de schoolkinderen te maken.
Naast de overheid, ons en wat onregelmatige donaties, wordt de school gesteund door Action School Nepal (BelgIë). 
Tot slot heb ik afgesproken dat ik een dezer dagen terugkom om wat shots te maken van de school voor een kort filmpje.

Durga Pariyar
Uiteraard heb ik ook met onze vice-voorzitter van Sarangkot Samaj, Durga Pariyar, gesproken.  Hij geeft aan dat er de afgelopen jaren weinig of niet vergaderd is met onze NGO ter plaatse Sarangkot Samaj. Ook had hij geen ideeën voor nieuwe projecten. Wel gaf hij aan dat nagenoeg iedereen van zijn kaste van de drank af was en dat de kinderen zorgden voor welvaart en voorspoed in de families. De nieuwe weg naar de top (new Bazaar) geeft weer nieuwe kansen voor sommigen, maar voor hem is het goed zo.

12 augustus 2022
Nog even ter aanvulling op mijn mail over Sarankot: boven bij het uitzichtpunt staat nu een prachtige Shivatempel, geheel in Newaristijl gebouwd. Het geplande grote Shivabeeld staat nu op een heuvel aan de overkant van het Fewameer, naast de heuvel van de Japanse Stoepa. Deze tempel trekt in combinatie met de kabelbaan veel Nepalese bezoekers naar Sarangkot.
Het levensonderhoud in Nepal kost beduidend meer als de jaren hiervoor. De brandstof is verdubbeld in prijs. Veel producten zijn nagenoeg net zo duur als in Europa.

Watertanks
Alle watertanks die we in Phurse Khola eerder hebben neergezet, werken nog prima. Ook de watertank van de Kalikaschool. Er is volgens Sobit geen reden voor een nieuw project.
Zaterdagochtend zijn we naar de watertank (Kamugandhe) gegaan en hebben we deze geïnaugureerd (zie foto’s).  We hebben de gebruikers van het water en het watercommittee nogmaals aangegeven  dat het project nu is afgerond en dat zij zelf verantwoordelijk zijn voor de distributie naar de huizen. Wat jammer was dat er geen water in de tank zat (niet nodig vanwege het regenseizoen) en dat het watercommittee niet meer formeel bevoegd was (de zittingsperiode van twee jaar is afgelopen en moet worden verlengd of nieuwe verkiezingen).  Ze hebben beloofd dit  zaterdag 13-8 op te lossen.
Maandag 15-8 ga ik terug naar Phurse Khola dan informeer ik erna. Volgende week donderdag ontmoet ik Om in Kathmandu, dan zal ik ook het financieel rapport bespreken, zodat dat ook afgerond kan worden.

18 augustus 2022
Een paar dagen geleden terug gekomen uit Sarangkot en uiteraard weer een hoop te vertellen. Opnieuw met de kabelbaan gegaan; deze brengt je in tien minuten boven en beneden. Het is een komen en gaan van toeristen daar. Ook met de auto op taxi komen ze naar boven en gaan ze naar beneden uiteraard.

Prem Kunwar (Karmaflights), afval awarenessproject
Zoals jullie in de mail van Prem Kunwar hebben kunnen lezen, ben ik voorafgaand bij hem langs geweest.  Prem heeft mij in 2005 en 2006 Nepalese les gegeven en zo hebben we elkaar leren kennen. Daarna heeft hij Karmaflights opgericht, een bedrijfje dat parachutespringen vanaf de heuvel van Sarangkot verzorgd. Een deel van hun opbrengst gaat naar goede doelen waaronder eerder onze Shree Saraswati School in Sarangkot.  Hij wil nu, samen met ons een afval-awarenessproject opzetten.  Dit hebben we al eerder gedaan en past in onze strategie, dus ik heb aangegeven dit met jullie te bespreken.

Changeable Sarangkot Samaj
In de ochtend vergaderd met onze partner-NGO Changeable Sarangkot Samaj. Met hen werken we al bijna 20 jaar samen. Vele watertanks, de herbouw van de Shree Saraswati school, de bibliotheek, afvalproject, toiletproject enz.. staan op onze gezamenlijke naam. . Er zat weinig energie in deze ochtend. Om er wat energie in te brengen hebben we teruggeblikt op de successen van afgelopen jaren. Van alle watertanks wordt nog gretig gebruik gemaakt en ook de bibliotheek wordt regelmatig gebruikt voor samenkomsten en cursussen.
Om te prikkelen heb ik ook de vraag gesteld, als er geen nieuwe projecten zijn, kunnen we er dan beter niet mee ophouden? Nee we moeten er mee doorgaan, was de algemene opinie, al is het maar op kleine schaal. Maar dan moeten er wel projectvoorstellen komen. Daar was ook iedereen het mee eens.
Prem kwam toen met het idee om te investeren in sport en spel voor de jongeren. Sarangkot kent tegenwoordig een mooie vlakke voetbalplek met doelen.  Sarangkot Samaj zal met een voorstel komen om hier vorm aan te geven. Daarnaast hebben we afgesproken dat er ook voorstel komt voor het onderhoud van de bibliotheek. Tot slot is afgesproken dat er een ronde langs de watertanks gedaan zal worden om te kijken of er herstel nodig is.

Shree Saraswati school
Na de vergadering heb ik opnieuw een bezoek gebracht aan de Shree Saraswati School. Nu om opnames te maken voor een korte film.

Mothersteam
Na het bezoek aan de school had ik nog een ontmoeting met het Mothersteam; hier zijn nu 35 moeders bij aangesloten. Samen hebben ze, met behulp van een inzameling, een bijdrage van de overheid en van onze stichting, een groepsgebouw neergezet voor sociale activiteiten. Ze hebben er hard aan gewerkt, maar het is nog niet af. Helaas is de overheidsbijdrage lager uitgepakt als eerder was beloofd. Nu zitten ze met een financieel gat. Ze vragen ons om hun hierbij te ondersteunen en komen met een voorstel.

Durga Pariyar
Durga Pariyar, vice-voorzitter van Changeable Sarangkot Samaj, vroeg mij aandacht voor het volgende:
Hij is bang dat veel mensen van lage kaste Sarangkot zullen verlaten. Dat hun grond wordt gekocht en dat in Sarangkot uiteindelijk alleen nog maar rijke mensen van hoge kaste wonen. Hij zou dat heel jammer vinden. Hij geeft daarom ook aan dat we het groepsgebouw van het mothersteam moeten ondersteunen. Veel van de moeders uit het mothersteam zijn van lage kaste en met dit gebouw wordt een fundament gelegd onder hun bestaansrecht in Sarangkot. Om dezelfde reden is hij nog steeds boos over de afbraak van de Shivatempel, ruim twintig jaar geleden gebouwd met behulp van onze stichting. Deze Shivatempel is primair neergezet voor alle bewoners van Sarangkot en juist voor de bewoners van lage kaste. Deze tempel is afgebroken om plaats te maken voor de huidige veel grotere Shivatempel op de top.

19 augustus 2022
Gisteren ben ik in Lipikot, de lepragemeenschap nabij de hoofdstad Kathmandu die wij al sinds 2012 ondersteunen, geweest. Samen met Tara, Dipak en een nieuw lid van NLAWA Chiranjivi Sharma een rondgang gemaakt in de gemeenschap. Het is mooi om te zien dat nu overal de door ons gefinancierde huizen staan. Een grote verbetering t.o.v. mijn bezoek van 3,5 jaar geleden. Dit heeft NLAWA, samen met ons heel goed gedaan. Uiteraard heb ik hier ook filmopnamen gemaakt.
Het voorstel voor het bad- en toilethuis krijgt wat aanpassing. De bovenste verdieping gaat eraf, zodat het door de aardbeving van 2015 beschadigde gebouw alleen nog maar gelijkvloers kent. Om te kijken of dit ook stevig genoeg is, huren ze een bouwtechnisch ingenieur in om te kijken of de constructie sterk genoeg is of wat er nog voor nodig is de constructie sterker te maken. Daarnaast willen ze ook een sceptic tank toevoegen aan het voorstel.

Daarnaast is er een golfplaten wc op een andere plek. Het huisje willen ze graag vervangen door één van steen met een echte deur erin. Hiervoor komt een apart voorstel.
Tot slot hebben we lang gesproken over dat steeds meer gezinnen weg willen uit Lipikot. Zij willen terug naar hun oorspronkelijke plek (vaak is dat de Terai, het zuidelijke deel van Nepal), waar hun familie woont en zij grond hebben. Zij willen dit vooral voor hun kinderen. Zij denken, en NLAWA bevestigd dat, dat zij daar meer kansen hebben om wat op te bouwen. Met name nu de publieke opinie t.o.v. mensen die lepra hebben gehad  de afgelopen jaren in positieve zin is veranderd. Uiteraard kost dit geld en organisatie. Het gaat dan niet alleen om de bouw van een huis aldaar, maar ook om inkomstenvoorziening. Genoeg voedsel om over na te denken.

Verslag bezoek Nepal november 2019

Lepradorp Lipikot
Dit werkbezoek had als hoofddoel de herbouw van de huizen in het Lepradorpje Lipikot goed te implementeren. In het voorjaar van 2019 werd ons duidelijk dat de bewoners van het dorp het wachten op toestemming en hulp zat waren en dat ze het heft in eigen handen hadden genomen. Ze waren begonnen met het herstellen van de door de aardbeving van 2015 verwoeste huizen. Dat dit niet zonder financiële middelen kon was snel duidelijk. Met hulp van de stichting Sarangkot werd begonnen aan de herbouw van 5 huizen. Dit leverde echter niet meteen het door ons kwalitatief goede gewenste resultaat op. Waarop besloten is om de bouw stil te leggen en te hervatten na ons bezoek in november. De afgelopen maand is hier een flinke slag in gemaakt. Na veelvuldig overleg met NLAWA, de NGO waar we al jaren mee samen werken, de bewoners van het dorp, ons bestuurslid in Nepal, Om Baral en Sovit Sewa de aannemer waar we al meerdere bouwprojecten mee hebben gedaan, wordt er nu hard gewerkt om de resterende huizen te restaureren of in acht gevallen, deze totaal nieuw op te trekken. In het totaal moeten ruim 40 huizen straks klaar zijn om alle families een goed onderkomen te bieden.
Om stevige huizen te bouwen wordt er een geraamte van bamboe neergezet. Tussen de bamboepalen worden kleine bamboetakken gevlochten voor de muren, die daarna bedekt worden met leem wat stevigheid geeft en isoleert. De dakconstructie wordt bedekt met tinnen platen. Het is aan de bewoners zelf om het dak te isoleren met kranten en doeken.

Inmiddels zijn er 20 huizen klaar waarvan 2 nieuw gebouwde huizen en 18 gerenoveerde huizen. Behalve dat professionele bouwers hun vaardigheden inzetten, helpen de bewoners waar zij kunnen, mee om met de klus te klaren.

Shree Saraswatischool
Van Kathmandu naar Sarangkot, een busreis van meer dan 6 uur naar Pokhara en daarna met de taxi of jeep van de paragliders naar en van Sarangkot om daar de ons gedane projecten te bezoeken.
De Shree Saraswatischool (SSS) bloeit en heeft een enthousiast lerarenteam. Op verzoek van het schoolmanagement heb ik vier dagen in de school doorgebracht en de dagelijkse gang van zaken meegekregen. Een rondgang door de school maakt in elk geval duidelijk dat na tien jaar er wel aan onderhoud gedaan moet worden. Omdat de overheid haar handen van de school had afgetrokken. is er niets gebeurd in dit opzicht. Nu de school weer volop draait worden de mankementen des te zichtbaarder, maar er is geen enkele vorm van regulier inkomen behalve het salaris van twee de door de overheid aangestelde leerkrachten.
Lekkages vanwege een slechte dak afvoer hebben de lesmaterialen vernietigd en kasten uit elkaar doen vallen. Verder dienen alle leslokalen geschilderd te worden om de leerlingen in een aangenaam klaslokaal te laten zitten en moet het pleisterwerk gerestaureerd worden.
De samenwerking met de NGO Quality for Life, een Belgisch-Nepalese stichting is geïntensiveerd. De Nepalese voorzitter heeft banden met Rotary - en Lionsclubs en weet de weg voor het aanvragen van geldstromen zoals voor het sponsoren van uniforms, een dagelijks gezonde lunch voor alle kinderen en leermiddelen. Dit helpt de kwaliteit van onderwijs te verbeteren. Ook weet hij de wegen te bewandelen om de overheid te bewegen nog een extra leerkracht aan de SSS toe te kennen. 
Door ons intensieve contact met de leerkrachten is er een uitwisseling van onderwijsvisie en pedagogisch handelen op gang gekomen. Ook hierbij is de samenwerking met Quality for Life van groot belang. De bijscholing die de leerkrachten van de kinderopvang, die door Quality of Life is opgezet, genieten, wordt ook voor de leerkrachten van onze school bereikbaar. Ook de trainingsprogramma’s door Nederlanders gegeven, wordt door de leerkrachten gevolgd, waardoor ze kennismaken met andere vormen van onderwijs dan het zogenaamde “reading en writing systeem”. De leerkrachten staan erg open voor nieuwe input en vroegen om tips die hun manier van lesgeven kan verbeteren. Vanuit Quality for Life is de vraag gesteld om een stagiaire uit Nederland te vragen haar praktijkperiode in de SSS te doen om de kwaliteit van onderwijs te verbeteren. Hiervoor zal gekeken worden naar mogelijkheden die er op dit gebied zijn via de PABO's.
Het was hartverwarmend om te zien hoe betrokken de leerkrachten zij zich voelen bij het wel en wee van de kinderen.

Pararbarthanshil
Parabantasil is de NGO waar we al 15 jaar mee samenwerken.
Een vergadering met deze club staat altijd op het programma van het werkbezoek all lijkt het erop dat een paar trouwe leden zich op dit moment echt gemotiveerd voelen. Ondanks dat we op dit moment weinig met de NGO hoeven te doen is het toch goed om de NGO te laten bestaan omdat door veranderde overheidsregels het moeilijker is geworden een NGO op te richten.
De bibliotheek wordt niet onderhouden en de boeken staan te verstoffen. Wel wordt er veelvuldig gebruik gemaakt van de vergaderruimte van het gebouw door allerlei verenigingen en wordt er soms les gegeven. Maar niemand voelt zich verantwoordelijk voor het onderhoud.Besloten om de kinderboeken en de boeken die de leerkrachten kunnen gebruiken met een aantal kasten naar de school zullen verhuizen. Met de Youthclub wordt besproken of deze het onderhoud van het bibliotheek op zich kunnen nemen waarmee zij ook de eigenaar van het pand worden.

Water in Sarangkot
Met het voorzien van veilig en smaakvol drinkwater is voor Stichting Sarangkot allemaal begonnen. De vele watertanks die we gebouwd hebben in Sarangkot en omgeving doen nog steeds dienst en worden door de bewoners gekoesterd. Op verschillende plaatsen wordt door grote hotels en door de districtsoverheid geboord naar water of wordt het door elektrische pompsystemen naar boven gebracht. Er is goede hoop op dat binnen enkele maanden het nooit aflatende waterprobleem opgelost zal zijn. Ook het Grote Kaski waterproject nadert haar voltooiing. Door forse tegenslag, veroorzaakt door het aanleggen van een nieuwe weg is er soms flinke schade aan de pijpleidingen gekomen waardoor er flinke averij is opgelopen. Het laatste bericht is dat de pijpen onder de hoofdweg gerepareerd zijn en dat het wachten nu op de connectie naar de huizen is. De bewoners van Sarangkot zijn hierover optimistisch.

Het bijenproject en de vrouwen NGO
Enthousiaste vrouwen vertellen dat er inmiddels een flink aantal bijenkasten staan en dat er een mooie opbrengst is van een aantal kilo’s honing per jaar. Die morgen ben ik al vroeg aanwezig bij het oogsten van de honing uit de bijenkast van een van de vrouwen. Zonder bedekkende kleding of enig hulpmiddel worden de raten met de goudgele honing uit de kasten gehaald. De bijen zijn hierdoor wat in de war en lopen over de armen van vrouw die ze zachtjes wegblaast. Met een mes worden de raten van de ramen gehaald. De kinderen en ik mogen vast proeven. Heerlijke zoete pittige honing is het. Tijdens de vergadering met de vrouwen wordt duidelijk dat middels een particuliere gift de vrouwen en andere belangstellenden weer een imkercursus hebben kunnen volgen. Dit wordt door iedereen erg gewaardeerd. Op mijn vraag of er al vorderingen worden gemaakt met het terug betalen van het geleende geld middels de verkoop van honing wordt nog niet zo enthousiast gereageerd. Het komt er niet van. De kinderen eten de honing op, volgens een jonge moeder. Om toch te proberen wat inkomen uit dit project te kunnen genereren is nu afgesproken dat iedereen per jaar een grote pot honing zal doneren en dat er een soort van etiket gemaakt zal worden waarop geschreven staat dat deze honing door de vrouwen van Sarangkot wordt gewonnen. Deze potten zullen dat op bepaalde plaatsen te koop worden aangeboden. Ook zal er nagedacht worden hoe de bijenwas zou kunnen worden gebruikt.

Een nieuwe watertank in Kamu Ghande in Pumdi Bumdi.
Na veel pech bij de bouw van deze watertank, veroorzaakt door landverschuivingen tijdens de moezon, is de watertank af. De bewoners willen nu nog graag een kraan bij elk huis hebben maar dat is niet in het project begroot en dus zullen zij hier zelf middelen voor moeten vinden.
In Phurse Khola eveneens gelegen in het Pumdi Bumdi district is opnieuw een aanvraag naar een watertank gedaan. Ongeveer 15 jaar geleden bouwden we daar een watertank. Vanwege de uitbreiding van de stad Pokhara, verhuizen steeds meer mensen verder de vallei in en is de hoeveelheid water niet meer toereikend. Als deze vraag al gehonoreerd zal gaan worden zal er goed gekeken moeten worden naar een verdeelsleutel tussen de bijdrage die de gebruikers moeten gaan betalen om de watertank te bouwen. Wel hebben we gezocht naar en gevonden, een goede bron in de jungle die ook in het droge seizoen voldoende water geeft.

Tot  slot
De ontwikkeling in Nepal en zeker ook in Sarangkot gaat heel snel. De infrastructuur is verder uitgebreid met een kabelbaan die haar voltooiing nadert. Hier gaat een bedrijf veel geld mee verdienen. Hierop vooruitlopend zijn er heel veel hotels bijgebouwd, omdat men verwacht dat er veel mensen zullen blijven overnachten. Critici verwachten echter dat deze investeringen niets zullen opleveren. Mensen zullen voor een paar uurtjes boven blijven en dan weer een plekje aan het meer opzoeken omdat het daar veel levendiger is. In Sarangkot is behalve het mooie uitzicht weinig te beleven. Daar ligt voor de bewoners een enorme kans. Hoe genereer je inkomen uit het toerisme?
Nog een terugblik op het Campusfund waarin we een aantal jaren hebben geïnvesteerd. Van de zes jongeren die we de gelegenheid hebben geboden een opleiding te doen, weten we van 5 van hen dat zij met hun HBO opleiding in staat zijn hun brood te verdienen. Hiervan heeft één van de jongens dankzij zijn goede ontwikkeling een goede baan in de bewaking in Dubai gekregen en overweegt zijn zus om in Canada in een winkel te gaan werken wat dankzij het feit dat ze goed Engels spreekt tot de mogelijkheden behoort. Helaas is er geen werk voor al deze afgestudeerde mensen en moeten veel hoog en laag opgeleide mensen hun geluk in het buitenland zoeken voor korte of langere tijd.

Janny van der Veen

Meer actueel vind je op FACEBOOK!

Verslag Stichting Sarangkot bezoek Nepal januari 2019

Algemeen
De economie draait in Nepal op volle toeren. Sinds twee jaar is er elk moment van de dag stroom en de brandstofvoorziening (benzine, diesel en gas) wordt niet meer onderbroken. Dit allemaal sinds de nieuwe voorzitter van het landelijk energie committee is aangetreden. Ook de onderbroken waterkrachtcentraleprojecten zijn opgepakt en draaien.
Dit leidt ertoe dat er veel nieuwe huizen worden gebouwd, particuliere auto’s worden gekocht en dat je meer graafmachines ziet en andere vormen van mechanische landbewerking. Ook consumeren Nepalezen meer en nemen vakantie (toerisme in eigen land, maar ook daarbuiten.). Het lijkt erop dat de afgelopen jaren velen van de economische groei hebben kunnen profiteren.

Shree Saraswati school (Sarangkot, Nepal)
De Shree Saraswati school draait na zijn herstart in april 2017 weer volop. Ze hebben op dit moment twee klassen en per april, het nieuwe Nepalese schooljaar, komt er een derde bij.
Op dit moment heeft de school twee leraren die deels door stichting Quality of Life Nepal en deels door gemeenschapsgelden worden betaald. Tevens is er nu ook een leraar aangesteld die van overheidswege wordt betaald. Teven is nu ook het schoolmanagement committee formeel door de overheid vastgesteld. Zowel het eerste jaar als het tweede jaar heeft Stichting Sarangkot bijgedragen aan schoolmateriaal en schooluniforms (zie foto).

 De uitgaven van de school van de afgelopen twee jaar

De school maakt een opgeruimde en gedisciplineerde indruk. Het aantal leerlingen is op dit moment rond de twintig en verdeeld over twee klassen. Verwachting is dat er volgend schooljaar (april 2019) opnieuw tien bijkomen..

De leraren

Het ochtendritueel

Het bijenproject (Sarangkot, Nepal)
Het bijenproject van de vrouwen NGO in Sarangkot liep al enkele jaren, maar helaas zonder resultaat. Afgelopen jaar is het toch gelukt. Er zijn bij de diverse deelnemende families, twaalf in totaal, al twee of drie honingoogsten gedaan. Eén tot drie liter per oogst. De honing smaakt goed en het was zelf zoveel dat ik een vijftal potjes mee naar Nederland kon nemen.

De bedoeling is het aantal kasten per gezin uit te breiden, zodat er ook een deel binnen en buiten Sarangkot (toeristen?) verkocht kan worden. Met de voorzitter van de vrouwen-NGO is afgesproken dat ze met een (financiële) rapportage komt en een voorstel hoe het bijenproject voort te zetten.

Watertanks Pumdi Bumdi, Kaski Nepal
In Kamugandhe wordt aan het vierde waterproject van Pumdi Bumdi gewerkt. Helaas is dit project vertraagd. Belangrijkste oorzaak is dat in de moesson het gat, dat gegraven is om de watertank te plaatsen, ingestort is. Daarnaast moest na de moesson de projectleider Sobit (zie foto) eerst meewerken aan een ander lokaal project: een brug over de rivier, zodat ook auto’s en trucks toegang krijgen tot het dorp.

Nu is de tank deels afgerond (zie foto’s). De tank wordt nog verder afgewerkt, het gat gedicht, een kleine tank wordt bij de bron (zie foto) gemaakt en de pijp van de bron naar de tank wordt vernieuwd. Tot slot worden er pijpen aangebracht naar de diverse huizen die water van deze bron afnemen. Verwachte afronding, één maand. Op bovenstaande foto twee gebruikers van het water. De dame op de foto is daarnaast nog een actief lid van het watercommittee.

Van het project Simultanda, de watertank in de slumparea, is twee jaar geleden de elektropomp om het water omhoog te pompen, vernieuwd. Het werkt en het ziet er goed uit. In de buurt van deze slumparea wordt nu grond verkocht en huizen gebouwd. Van belang is dat door het watercommittee met deze nieuwe bewoners afspraken gemaakt worden over het gebruik van de bron en de pomp. Rapport is opgemaakt.
De eerste twee waterprojecten in Pumdi Bumdi vertonen geen bijzonderheden en werken naar behoren.

Het grote waterproject (Damphus – Naudanda – Kaskikot – Sarangkot) Kaski, Nepal
Sinds een aantal jaren is Stichting Sarangkot verbonden aan een overheids waterproject. Dit is een project dat al meer dan twintig jaar loopt en het heeft als doel water te brengen naar Naudanda, Kaskikot ern Sarangkot van het 35 km verder gelegen Damphus, waar veel water aanwezig is omdat het dichter bij de gletsjers ligt het Annapurnagebergte. In dit project werken wij samen met Stichting Groot Waterproject Nepal uit Nijmegen en de NGO Nepal Trust.

Omdat de berichten uit Nepal onduidelijk waren of het project afgerond zou zijn, leek een onderzoek ter plaatse wenselijk. Voor het onderzoek heb ik diverse watergebruikers in Sarangkot gesproken en de oud-voorzitter van het lokale waterprojectcommittee, Posteraz Chapai. Hij is nog steeds nauw betrokken bij het project. Tot slot ben ik zelf met de taxi de hele weg van Sarangkot naar Naudanda afgereden om met eigen ogen het project van dichtbij te zien.

Van de gebruikers in Sarangkot heb ik te horen gekregen dat zij wel water uit Damphus krijgen, maar dat dat nog steeds via de oude leidingen komt. Dit betekent dat er, in het droge seizoen, soms wel en soms geen water is. Gebruikers uit Sarangkot zijn dus gedwongen om een hoeveelheid water voor een paar dagen in voorraad te houden. Deze situatie is niet anders dan 10 of 15 jaar geleden.

Vanuit de taxi is duidelijk te zien aan de hoeveelheid leidingen langs de weg dat in Kaskikot en Naudanda het project wel succesvol is.

Posteraz geeft aan dat het project wat vertraging en tegenslag heeft opgelopen door de aanleg van de asfaltweg Sarangkot- Naudanda en problemen bij de bron in Damphus.
Het goede nieuws is dat het waterproject een kantoor in Pokhara geopend heeft en dat de overheid voor het nieuwe fiscale jaar een groot geldbedrag aan dit project heeft toegekend.

Posteraz is optimistisch over de afronding van het project en dat daarmee ook Sarangkot, het laatste dorp in rij, kan profiteren van het water uit Damphus.

Leprawoongemeenschap Lipikot (Kathmandu, Nepal)
Sinds de aardbeving in 2015 wonen de mensen van de lepragemeenschap Lipikot erbarmelijk. Het lijkt erop dat woningen (zie eerste foto) die zij na de aardbeving in 2015 betrokken, een permanent karakter hebben gekregen. De belofte van de NGO Shanti Shiva Griha, die zorgt voor de gezondheid en levensonderhoud van deze mensen, om met een plan te komen om deze gemeenschap ergens anders te huisvesten, is tot nu toe niet ingelost. Het lijkt erop dat dit voorlopig niet van de grond komt. Immers laat de NGO Shanti Shiva Griha, ondanks onze vele pogingen van de afgelopen jaren om tot een gesprek te komen, niets van zich horen.
Derhalve is de gemeenschap zelf aan de gang gegaan (zie tweede foto) om betere tijdelijke huisvesting te realiseren en hebben ons om hulp gevraagd. 

Op basis van een bezoek aan Lipikot en een tweetal vergaderingen die daarop volgen is een plan uitgewerkt door de NGO NLAWA. De NGO die de belangen van (voormalig) lepra patiënten, waaronder deze gemeenschap, vertegenwoordigd. Het plan houdt betere tijdelijke huisvesting in voor de 45 gezinnen die hier leven. Er wordt zoveel mogelijk gebruik gemaakt van het aanwezige bouwmateriaal: er liggen immers veel bakstenen van de ingestorte huizen als gevolg van de aardbeving. Uiteraard wordt ervoor gezorgd dat, ondanks hun tijdelijk karakter, de huizen aardbevingsproof zijn. Door zoveel mogelijk gebruik te maken van het aanwezige bouwmateriaal en de inzet van de arbeidskracht van de gemeenschap zelf, kunnen de kosten per huis beperkt blijven.

Parabarthanshil Sarangkot Samaj (Sarangkot, Nepal)
Sinds 2005 werken we samen nauw samen met de NGO Parabarthanshil Sarangkot Samaj. O.a. een bibliotheek, diverse waterprojecten, de herbouw van de Shree Saraswatischool en een afvalproject horen tot de resultaten.
De laatste jaren hebben we, gezien de ontwikkelingen van de welvaart in Sarangkot, minder met hen samengewerkt. Ondanks dat hebben we met elkaar vergaderd om de stand van zaken met elkaar te bespreken.
Het is de wens van de leden dat de NGO in stand blijft. Heden ten dage is het moeilijker een NGO te beginnen. Onze NGO heeft ook als taak ervoor te zorgen dat de projecten die gerealiseerd zijn ook in stand blijven. Het gebrek aan activiteiten wordt niet als een gemis ervaren; de leden hebben het immers allemaal druk genoeg met hun eigen werkzaamheden. 

De door de NGO gebouwde watertanks zijn nog allemaal in stand en er wordt goed gebruik van gemaakt, behalve die in Khore Khola. Het vergt nader onderzoek naar het hoe en waarom. Het watertappunt van de watertank Enar (zie foto) heeft schade opgelopen door een botsing met landbouwwerktuig. Er zal een voorstel komen om dit tappunt te herstellen. Uiteraard zal degene die de schade veroorzaakt heeft ook om een bijdrage worden gevraagd.

De in 2001 gebouwde Shiva tempel heeft helaas het onderspit moeten delven voor de bouw van de grote Shiva tempel op de top van Sarangkot. Met bewoners en met Parabarthanshil is vooraf door het Shiva Temple Committee hierover gesproken, maar het heeft niet mogen baten, de tempel is afgebroken.

Sinds de bibliothecaris niet meer werkzaam is in de bibliotheek, wordt de bibliotheek niet als zodanig meer gebruikt. Hij wordt nog wel als gemeenschapsgebouw voor sociaal culturele activiteiten ingezet. Tevens maken de plaatselijke jeugdclubs gebruik van. Het gebouw mag ook wel weer eens een opknapbeurt krijgen. Ook het vuilnishuisje, dat sinds de vuilnisophaaldienst niet meer in gebruik is, wordt door de gemeenschap gebruikt om gemeenschappelijke zaken in op te bergen of als tijdelijke slaap- en woonplek.

Werk bezoek Nepal februari 2017
Dit keer is doe ik mijn werkbezoek in aanwezigheid van mijn partner Aart van Overmeir en is ons 5 weekse bezoek aan de projecten in Nepal een onderdeel van een grote reis door meerdere Aziatische landen.

Het Lepradorp Lipikot
De 2e dag in Nepal is gereserveerd voor een bezoek aan Lipikot het kleine dorpje bewoond door 50 Nepalese mensen die Lepra hebben gehad en daar tot nu toe gevolgen van ondervinden. Zij wonen daar met hun gezinnen. Het dorpje ligt er nog net zo bij als dat het na de aardbeving is gevonden. Met het verschil dat tussen de ingestorte huizen nu half ronde vertinde ijzeren koepels staan waar in gewoond wordt. Inmiddels gaan deze roesten en lekken en is het er niet aangenaam in de koude winters en de hete zomers van Nepal en niet te vergeten in de moezon.
Het geld dat de overheid heeft gekregen voor de herbouw van de door de aardbeving geteisterde huizen, bereikt echter dit dorpje niet. Om voor een bepaald bedrag in aanmerking te komen moet men een eigendomsverklaring van de grond kunnen overleggen en dat bezit men niet. De grond is eigendom van de stichting Shanti. Dit is een Duits iniatief die veel doet en heeft gedaan voor deze groepering, die vaak als onaanraakbaren worden gezien in de Nepalese samenleving.
Deze stichting heeft tot nu toe ook nog geen bronnen aan kunnen boren om de herbouw te kunnen financieren.
De overblijfselen van de ingestorte Freie Walfdorff schule zijn nu opgeruimd. De muren van het kindertehuis voor dubbel gehandicapte kinderen staan er nog maar zullen ook weggehaald worden. Het is een deerniswekkend gezicht en ik krijg er tranen van in mijn ogen.
Gelukkig hebben de schoolkinderen en de gehandicapte kinderen een onderkomen gevonden in het hoofdgebouw van Shanti bij alle andere activiteiten die zij doet voor de Lepra mensen en andere allerarmste en vergeten mensen uit de Nepalese samenleving.
Wij willen heel graag met Shanti samenwerken maar op de een of ander manier ging het in contact treden met de eigenaren van het project moeizaam.
Ik doe opnieuw een poging en krijg via de mensen van de NLAWA (Nepali Lepra Affected Welfare Association) waar we al jaren met samengewerken bij de projecten in Lipikot, contact met de NGO Shanti Sewa Griha. Deze NGO opereert ten gunste van de Lepra mensen en beweegt zich binnen de projecten die de Duitse Shanti heeft opgezet. ( de naam Shanti geeft soms wat verwarring omdat beide deze naam bezigen).
Hieronder een impressie van de vergadering waar we bij waren in aanwezigheid met onze NLAWA vrienden Tara en Dipak.

We hebben Shanti Sewa Grihat hun plannen eerst laten vertellen. Dit blijken de zelfde plannen als vorig jaar te zijn al lijkt het een beetje concreter te worden in hun visie.
Ze willen beginnen met 5 families als groep te plaatsen in een omgeving waar ze vandaan komen op vrijwilige basis en hen grond, huis en inkomen te geven en hun kinderen te laten studeren dankzij een speciaal fonds. Deze aantrekkeljke toekomst moet hen over de schreef trekken Lipikot te verlaten. Voorts zal er op de plek waar de mensen wonen een awarnessprogram moeten worden uitgezet en moeten de mensen begeleid worden om zelf voorzienend te worden.
Een prachtig plan maar in 2 jaar is er nog niets gebeurd en hoelang moet de rest van de gemeenschap nog in die lekkende koude tinnen garages wonen in een omgeving met kapotte huizen, vroeg ik me af.
Of de Stichting Sarangkot 10.000 euro op korte termijn zou willen toezeggen om de huizen die nu kapot zijn op te bouwen met de materialen die nu voorhanden is, door de mensen zelf geconstrueerd met daarnaast nieuwe materialen die ze zowel tijdelijk als aardbeving bestendig maken.
Lipikot zou dan binnen een jaar of 10 leeg kunnen zijn en langzamerhand weer zeer tijdelijke bewoners kunnen krijgen die daar de geplande therapieen zouden kunnen krijgen. Want Shanti Sewa Gria wil niet dat het terrein verkocht wordt maar dat er andere diensten gevestigd worden die ten bate van de Leprosy affected community wordt ingezet. Mensen die echt niet willen verhuizen zouden op de duur opgenomen moeten worden in het grote huis waar nu alles geconcentreerd is. Geen aanlokkelijk vooruitzicht lijkt mij. Alle reden om voor andere opties te kiezen.
SSG heeft haar best gedaan om mij te overtuigen dat zij niet in staat zijn om al die 50 gezinnen met soms gezonde partners en gezonde kinderen, nog 25 jaar kunnen onderhouden. En dat lijkt mij ook zonneklaar. Bovendien is dat niet wenselijk en nodig nu Lepra zo goed te behandelen is in een vroeg stadium en er meer begrip en acceptatie in de samenleving hoewel daar ook nog heel hard aan gewerkt moet worden en de rehabilitaties heel goed gevolgd moeten worden. Ik weet niet of SSG hiervoor de juiste club is. IK ZIE NLAWA dit eerder succesvol doen dan deze club met zo weinig daadkracht.

Om iets te kunnen bereiken op dit gebied zullen we uiteindelijk met de eigenaar van dit project, het Duitse Shanti kontact moeten krijgen en met hen samenwerken. Er is inmiddels schriftelijk contact geweest wat hopelijkl gecontinueerd zal worden met een bezoek aan onze vergadering. We wachten af en proberen het contact te krijgen.

Na de vergadering krijgen we een rondleiding en bezoeken alle projecten die Shanti onder haar hoede heeft. De polikliniek waar de Lepra patiënten hun behandeling krijgen, de opgenomen zeer zwaar gehandicapte kinderen en de oude mensen met Lepra, de Vrije school en het handicraft project waar geweven, genaaid en gelast wordt en nog veel meer dingen gemaakt worden die Fair Traid verkocht worden in Duitsland.
Daarna rijden we in de schoolbus met de kinderen mee naar huis. Bijna een uur lang hobbelt de bus door het drukke verkeer van Kathmandu. De kleintjes knikkebollen, moe na een lange dag op school op de Vrije school.

De afgelopen periode hebben we een paar gezinnen die door Lepra geteisterd zijn geholpen bij de wederopbouw van hun door de aardbeving vernielde huizen. We hebben het huis van Mitho Rana, een jonge vrouw en haar gezin geïnaugureerd met het doorknippen van een lintje en het eten van Dahl bat tarkari en konden met eigen ogen zien hoe blij ze hier mee is. Een gelukkige bijkomstigheid is dat haar man die haar verstoten had vanwege het feit dat ze Lepra heeft, door de goede voorlichting die NLAWA geeft betreft de ziekte Lepra, weer bij haar en de kinderen woont.
Ook het huis van Tara ziet er heel goed uit. Hier zijn we uiteindelijk bijgesprongen om cement te betalen zodat het huis voltooid kon worden. Het zijn beide functionele en solide woningen geworden die een volgende aardbeving kunnen doorstaan.

2 weken voor ons bezoek aan Lipikot zijn aan alle gezinnen van het dorp gasflessen en gastoestellen uitgedeeld. Dit project gesponsord door de Zutphense Hand is erg dankbaar ontvangen. Dit maakt het leven van met name de vrouwen van het Lepradorpje zoveel gemakkelijker. Zij hoeven nu niet meer in weer en wind dagelijks uit te gaan en hout te zoeken in het bos waar het hout steeds schaarser wordt en zij gemakkelijk beschadigingen oplopen aan hun door Lepra aangetaste extremiteiten.
Bij ons eerste bezoek aan Lipikot waren veel inwoners aanwezig om ons te bedanken voor wat we daar tot nu toe gedaan hebben. En dat gaat altijd gepaard met veel bloemen en shawls voor Good Luck.

Sarangkot en omgeving
In de omgeving van Sarangkot bekijken we eerst het waterproject in de sloppenwijk van Pokhara. Het zo genaamde Simultunda project. We hebben daar een jaar of 5 geleden een watertank gebouwd die tot nu toe uitstekende dienst heeft gedaan. De bronheeft tot nu toe voldoende water verzorgt voor de bevolking. Het water wordt opgepompt door een elektromotor omdat de bron beneden bij de rivier ligt. De elektromotor vertoont echter veel problemen en de herhaaldelijke reparatie daarvan heeft het fonds dat de bewoners ingesteld hebben, opgesnoept. Zij hebben nu een voorstel ingediend om een nieuwe elektromotor aan te kunnen schaffen. Daarnaast heeft de beschermmuur rond te watertank een tik meegekregen van de bewegingen in de aarde en is ingestort. Deze zal ook vernieuwd moeten worden om de tank te kunnen blijven beschermen.
De watertanks die we in Phurse Khola en Dobate hebben gebouwd doen nog steeds goede dienst na al die jaren en worden heel goed onderhouden.
Bij de Kalikaschool moet er wat onderhoud gepleegd worden aan de watertank. Ons NGO lid Sovit die ons begeleid op onze tocht, zal hen daar op attenderen.
Vanuit een ander naburig dorpje komt de vraag of we ook daar een watertank kunnen bouwen. Hiervoor moet in elk geval duidelijk zijn of de bron voldoende water geeft. Sovit gaat dit onderzoeken. De jonge vrouw die het watercommittee voor zit, zal een verantwoording schrijven. Dit water committee haalt elke maand per huishouding 200 nepali roepie op. Dit is echter onvoldoende om zelf een watertank te kunnen bouwen maar ze zijn wel in staat om onderhoud te plegen aan de nieuw te bouwen tank. Het meewerken aan het bouwen van de tank lijkt vanzelfsprekend te zijn.
Sovit zal een projectvoorstel indienen.

In Sarangkot zelf.
Onze school, de Shree Sarasvati school blijkt sinds een paar maanden gesloten te zijn. Het enige kind dat nog naar school ging wilde ook niet meer. De leraren zijn verdeeld over andere overheidsscholen. Maar….niet iedereen wil dit zomaar laten gebeuren. Ik vang de signalen op en ga aan de slag. Hieronder een stukje uit mijn brief naar Joost:
In Sarangkot borrelt het op een hele goede manier. Mijn komst heeft de zaak op scherp gezet. Afgelopen vrijdag een meeting gehad op de SSS van meer dan 60 mensen die willen dat de SSS een doorstart gaat maken waaronder enthousiaste en kritische ouders. Om een lang verhaal kort te maken; onder voorzitterschap van Ram Chandra een van de oprichters van Quality for life, is een tijdelijk committee geformeerd van 8 mensen die onderzoek gaan doen naar de mening van potentiele ouders en die gaan kijken wat de moeilijkheden zijn om een Communityschool te gaan formeren met Engels medium waarbij de overheid ook betrokken wordt. Een soort mengvorm van Boarding en Overheid school.
Het onderwijs moet Totaal onderwijs zijn
Niet alleen ” reading writing en kopieergedrag”, zoals men in Sarangkot zegt. De manier van leren moet van deze tijd zijn. Men heeft hier best ideetjes over.
De ouders zijn degenen die aangeven welke vorm van onderwijs zij willen. De leraren voeren dit uit.
Men hoopt dat in het nieuwe schooljaar dus over 3 maanden gestart kan worden met tenminste 1 klas, liefst 2 zodat de jongste kinderen niet elke dag een uur heen en anderhalf uur terug naar en van school te hoeven lopen in weer en wind. Er wordt gedacht dit aan de Dagcare te koppelen van Quality of life. Dit geeft de garantie van goed management. De oude leraren mogen onder geen beding terug komen. Uit alles blijkt dat de ouders daar geen vertrouwen meer in hebben en zij ook een van de redenen zijn dat de kinderen uitgeweken zijn naar andere scholen. Behalve dat is ook de houding van de regering betreft hun inzet op onderwijs hier debet aan.

Inmiddels thuis gekomen is men in Sarangkot door gegaan met de ingeslagen weg betreft de heropening van de SSS.
Men is voortvarend te werk gegaan en er is geprobeerd met 2 klassen te starten. In elk geval zal over een paar weken in het daar zo genaamde nieuwe acadenische jaar, een eerste klas starten met 15 kinderen. Of er een tweede klas kan starten is nog de vraag. Er zijn 2 onderwijzeressen aangetrokken die door ouders en Quality of life betaald gaan worden. Stichting Sarangkot wil helpen om lesmaterialen aan te schaffen.
De weg naar het oprichten en managen van een nieuwe school is vol voetangels en klemmen maar er zijn een aantal ouders die er echt voor willen gaan. Dat geeft vertrouwen. Coaching vanuit hier wordt erg gewaardeerd en is op beperkte schaal mogelijk. In elk geval is er een heel goed contact met een van de initiatiefnemers die vrijmoedig zijn zorgen deelt.

Het Bijenproject en de vrouwen van Sarangkot.
De vrouwen groep heeft weer een boost gekregen en gaat voor de derde keer met volle moed verder met nieuwe regels. Hopelijk is 3 keer scheepsrecht . De vrouwen die zeggen echt wat te willen, waren aanwezig. De voorzitter die het afgelopen jaren wat af heeft laten weten heeft haar baan als lerares opgezegd en geeft aan nu wel tijd te kunnen besteden aan het werk voor de NGO. Alle aanwezige vrouwen gaan daar mee akkoord en hopelijk is er volgend jaar een goed lopend project en is er veel honing in Sarangkot.

Het grote Kaski Sarangkot waterproject.
Bij dit project opgezet door Waterproject Nepal uit Nijmegen en onder anderen gesponsord door Wilde Ganzen en deels uitgevoerd door Nepal Trust en de regering van Nepal, zijn we de afgelopen jaren aangehaakt en hebben tot nu € 15000 euro betaald in de hoop hiermee de waterproblemen in het hoogste deel van Sarangkot op te lossen. In gesprekken met deelnemende partijen blijkt dit een zeer omvangrijk project te zijn waar ook uit allerlei hoeken problemen opgedoken zijn en zullen opduiken maar wat toch wel tot een goed einde zal komen met wat geduld. Als er over een paar maanden weer geld van de overheid komt lijkt het er op dat Sarangkot water zal gaan krijgen van dit grote waterproject. Ambitieuze plannen om elk huishouden de toegang te verschaffen tot water middels een kraan en een watermeter te gaan exploiteren die toegankelijk is met een App, zijn aan het opborrelen. Na volgend jaar zal duidelijk zijn of het geld dat vanuit Nederland is gekomen, toereikend is om het project naar tevredenheid af te ronden

De bibliotheek.
Het afgelopen jaar was het laatste jaar waarin we ons actief hebben opgesteld door het bekostigen van het salaris van de bibliotheekcaris. De gemeenschap moet het nu zelf doen. Dat blijkt nog niet zo eenvoudig maar men wil niet dat de bibliotheek gesloten gaat worden en er gaan stemmen op om het op vrijwilligers te laten draaien.
Het onderhoud van het totale gebouw moet door de deelnemers van de Youthclub worden gedaan. Zij maken er veel gebruik van. Ook wordt het gebouw gebruikt door andere organisaties en worden er bijvoorbeeld tourisme management cursussen gegeven.

Het vuilnisophaal project
Dit project waar we de afgelopen jaren veel aandacht aan hebben gegeven is inmiddels achterhaald. Sinds Sarangkot is opgegaan in het de stad Pokhara en als het ware een wijk geworden is van Pokhara en er toegangswegen zijn gemaakt en er dus een vuilniswagen kan komen, is dit probleem van de baan.

Campusfund.
Dan zijn er nog de 2 studenten waarvan we een gedeelte van hun studie bekostigen. Het ziet er naar uit dat de jongste dame in september haar bachelor examen gaat halen en een baan als Engelse lerares kan gaan zoeken en vandaar uit haar master opleiding zelf kan gaan bekostigen. Haar zus heeft na nu nog een jaar nodig om haar studie af te ronden. Hierna kan ze een baan gaan zoeken in de commerciële wereld of gaan werken als basisschool lerares wat ze eigenlijk liever wil.
Voor iedereen is nu duidelijk dat we stoppen met dit project en moeten we nieuwe aanvragen hiervoor wijzen.

Wij kijken terug op een fijne tijd in Nepal waar het weer “thuis komen” was.
Een Nepal dat volop in verandering is. Het lijkt of er overal gebouwd wordt en dat heel Nepal op de schop is. Centrale waterzieningen, wegen,huizen en hotels. Soms herken je de plekken die zo bekend waren nauwelijks meer. Sarangkot gaat mee in de vaart der volkeren en wordt overspoelt door 1 dags toeristen die er Paragliden, in de Zippflyer in 3 minuten van 1500 naar 800 meter naar beneden suizen en de tempeltoeristen die straks de grootste tempel van Nepal in Sarangkot kunnen bezoeken. En straks is er een kabelbaan vanaf het meer in Pokhara die de toeristen naar Sarangkot brengt. Maar ik betwijfel of de gewone mensen in Sarangkot daar zoveel beter van worden. Het lijkt er nu nog niet op. De gewone guesthouses zijn voor 10% gevuld maar er worden er weer veel bijgebouwd. De spoeling is dun.
Voorlopig blijven wij op bescheiden manier aanwezig in Sarangkot om de projecten die we zijn aangegaan te volgen en waar nodig te ondersteunen.

Janny van der Veen

Bezoek Nepal 2014

Dankzij de Zutphense HAND en de Stichting Waka-Waka hebben wij 138 kleine zonnecollectoren kunnen uitdelen in het Lepradorpje Lipikot en in Sarangkot. In Sarangkot konden veel gezinnen dankzij een lening zelf een zonnecollector aan schaffen,  maar voor de allerarmste gezinnen was dit geen optie. Doordat er heel vaak grote delen van de dag en avond geen elektriciteit is, zijn kinderen vaak niet goed in staat hun huiswerk te maken. Een Waka-Waka geeft zoveel licht dat zij met 8 uur opladen in de zon, 8 uur volop licht geeft. In Lipikot hebben de mensen weinig mogelijkheden om betaald werk te kunnen doen waardoor het kopen van een solar niet tot de mogelijkheden behoort. Zij waren erg blij met de Waka-Waka”s.

Vorig jaar hebben wij aangegeven blij te zijn met onze leraar in Nepal die zich zo heeft ingezet om het “Educatieproject” vorm te geven. Helaas heeft Om Baral ons tijdelijk verlaten om een master studie Ontwikkelingswerk in Australië te gaan volgen, in de hoop nog beter op de vragen die de Nepalese samenleving stelt, in te kunnen spelen.
De Shree Saraswati school in Sarangkot kan dankzij zijn begeleiding zelfstandig verder. De Chapakotschool in Chapakot wacht op zijn terugkeer. Dit project ligt nu even stil.
De overheidsscholen hebben echter vaak te maken met een teruglopend aantal leerlingen vanwege meerdere redenen. Er worden minder kinderen geboren en als het maar enigszins mogelijk is, gaan kinderen privaat onderwijs volgen. Daarnaast vertrekken er nog al wat ouders met kinderen naar de stad om daar hun geluk te beproeven. Hoewel particulier onderwijs niet perse beter is, denken ouders dat dit wel het geval is en zetten ze alles op alles om hun kind naar de zo genaamde Boardingscholen te sturen. Hierdoor blijven alleen de kinderen uit de allerarmste gezinnen op de overheidsscholen zitten en ligt de tweedeling in het onderwijs op de loer. Daarom blijft de Stichting Sarangkot zich inzetten voor deze scholen. We verwachten dat er binnen een aantal jaren vanuit de samenleving een antwoord gegeven wordt hoe met dit probleem om te gaan.
Van de basisschool Het Timpaan in Wehl hebben we vorig jaar spel en lesmateriaal gekregen wat we in gedeelten meenemen naar Nepal. Ook nu waren de kinderen van groep 1 in de klas van juf Sisanna weer heel blij met duplo, puzzles en ander educatief speelgoed.

De watertanks die de afgelopen 12 jaar door ons zijn gebouwd, doen nog steeds goede dienst. Ze worden over het algemeen goed onderhouden. De kleine reparaties worden door de bewoners zelf uitgevoerd.
Door een toename van het aantal gebruikers zijn er twee nieuwe aanvragen voor een watertank buiten Sarangkot gedaan. Dit betreft de sloppenwijk van Pokhara waar in 2014 een watertank is overhandigd en Phurse Khola waar we jaren geleden watertanks plaatsten.
Ook in de voor ons nieuwe Lepragemeenschap Kapan in Boudanath/Kathmandu, vraagt men ons om een kleine watertank te plaatsen. Hier wonen ongeveer 50 gezin

nen. Het water halen is voor mensen die Lepra hebben erg zwaar en de bewoners zien er naar uit dat een watertank binnen hun dorpje gebouwd dienst gaat doen zodat zij van deze moeilijke werkzaamheden ontslagen zullen worden.

Het Grote Waterproject in het district Kaski, waarvoor de regering van Nepal haar verantwoordelijkheid heeft opgepakt en dat wordt uitgevoerd in samenwerking m

et Stichting Waterproject Nepal www.waterprojectnepal.nl, wordt ondersteund door de Stichting Sarangkot. Dit waterproject zal naast een aantal andere dorpen, ook Sarangkot van water gaan voorzien. Ondanks dat we al op veel plaatsen van Sarangkot een watertank hebben gebouwd, blijven er grote problemen met 

project loopt volgens de bewoners, de vrijwilligers en professionals die er aan meewerken, op schema. De hoofdlijn is voltooid. De  distributielijnen worden aangelegd en er zijn watertanks gebouwd die voor opvang van het water zorgen.de watervoorziening. We hopen dat met de voltooiing van dit ambitieuze project, de waterschaarste grotendeels verholpen zal zijn. Dit grote 

Dankzij sponsoren en particulieren hebben wij ruim €8000 kunnen bijdragen om dit project te ondersteunen. Een gedeelte komt bij de Stichting Wilde Ganzen in aanmerking door een verdubbeling door hen uitgevoerd. Er is nog meer geld nodig om het project af te kunnen ronden.

In het Lepradorpje Lipikot/Kathmandu is met subsidie van de gemeente Zutphen een toilet en badkamerproject voltooid. Dit gebouwtje staat midden in de gemeenschap waardoor de bewoners gemakkelijk gebruik kunnen maken van deze faciliteiten. In november is heeft de feestelijke opening van het gebouwtje plaats gevonden. Het was duidelijk dat de bewoners er erg blij mee waren.

Voor 2015 hebben zij een Projectvoorstel ingediend m de gezinnen in het lepradorp te voorzien van een gaskomfoor met een butagasfles. Nu koken de mensen op open vuren waardoor het hele huis zwartgeblakerd is en de vrouwen in de rook zitten te koken. Daarbij lopen zij gevaar zich te branden. Door de ongevoelige ledematen, een symptoom van Lepra, voelen zij deze verwondingen niet waardoor deze zeer ernstig kunnen worden. Het halen van hout kost zeer 

ook heel veel moeite vanwege hun vergroeide ledematen en ook daar loopt men weer de kans zich ernstig te 

De Vrouwen NGO in Sarangkot gaat door met het bijenproject. Zij zien hierdoor mogelijkheden een klein eigen inkomen te generen. De bijenkasten worden middels een microkrediet aan de vrouwen verstrekt. Voordat zij zullen beginnen met het houden van de bijen zal er scholing gevolgd wordenverwonden.

Het Vuilnisproject loopt averij op door een bureaucratische districtsindeling. De vuilnis wordt niet opgehaald waardoor het vuilnishuis overvol is geraakt. Dit is een probleem voor het dorp en onze NGO zit volop in het denkproces hoe hier mee om te gaan. Wij hebben hen vorig jaar al laten weten dat wij als Stichting ons over 3 jaar terug willen trekken uit dit project en dat zij zelf moeten gaan nadenken over hoe ze dit willen voortzetten.

Ook het Bibliotheekproject moet op eigen kracht gaan draaien en ook daarvoor geldt dat binnen 2 jaar hiervoor door ons niet meer geïnvesteerd gaat worden en dat dit voor de verantwoordelijkheid van de gebruikers zal komen. We hopen dat de inwoners van Sarangkot voor beide projecten een oplossing zullen gaan vinden.

Het studiefonds wordt op dit moment nog voor 2 vrouwelijke studenten ingezet die hier mee een beroepsopleiding kunnen volgen.

Bezoek Nepal, juli/augustus 2013

Quality of Education

Shree Kalika school

Het ziet er allemaal erg rooskleurig uit. De watertank is goed en stevig gebouwd en er was nog wat geld over en dat is besteed aan schriften en sportsmateriaal (eigen initiatief Om). Opvallend is dat deze school door eigen initiatief en lokale financien extra (engelse) leraren hebben aangetrokken en in een paar jaar tijd het leerlingenaantal van 24 naar 82 leerlingen hebben weten te brengen!

Shree Saraswati School

Afgelopen zondag heb ik de Shree Saraswati School bezocht. Het zag er prima uit. Orde en structuur. Ook de kwaliteit is vooruit gehad. Ik heb met de kinderen van klas 4 en 5 zelfs een gesprek gehad in het Engels!
De headmaster geeft aan dat de middelbare school van Sarangkot zegt over de nieuwe lichting dat zij het veel beter doen dan daarvoor. Ook is het aantal leerlingen hetzelfde gebleven in tegenstelling tot de andere scholen in Sarangkot. Een kleiner aantal kinderen is hiervan de oorzaak, maar SSS blijft op sterkte. Ondanks soms onze frustraties is deze school echt grote stappen voorwaarts gemaakt.
Opnieuw het verzoek om een leraar te betalen. Ik heb aangeven dat dat toch echt uit de gemeenschap moet komen. het idee van Om om klassen te combineren heeft nog steeds geen draagvlak. Tevens het verzoek om lesmateriaal. Ik heb aangegeven dat we dat voor een deel kunnen doen, maar dat wij ook een bijdrage van de gemeenschap verwachten.

Er komt een nieuw schoolbestuur. Ik hoop dat dat wat nieuwe energie geeft, anders blijven we kringetjes draaien. Ik heb hun dringend geadviseerd op zoek te gaan naar nieuwe financiele bronnen en de gemeenschap ook om een bijdrage te vragen. Dit werd nog eens bevestigd door de oude wijze man die onze stichting in de hemel prees en vond dat wij meer dan genoeg gedaan hebben.
Tot slot, in de laagste klas wordt dagelijks gebruik gemaakt van de TV- en videoset. De lerares zet dit in voor allerlei lessen. Ze is er erg enthousiast over. Om is ook erg enthousiast over haar. Ze slaat een nieuwe weg in. Het is een kwestie van tijd en de SSS maakt nog een paar stappen.

Chapakot School

De school in Chapakot heeft in een paar maanden een belangrijke metamorphose ondergaan. Orde en structuur. Het zit er allemaal gemotiveerd uit en men is minder 'verwend'. Er komt overigens geen toerist in Chapakot en dat is echt zonde, gezien het prachtige uitzicht en de rust.
Er is gevraagd om school materiaal en sportmateriaal. Ze laten zien dat ze zorgvuldig met alles omgaan.
De bibliotheek van de school (beschikbaar gesteld door Room to Read) wordt dagelijks gebruikt en ziet er perfect uit. Naast Room to Read stelt CWIN ook boeken beschikbaar. Alleen komen zij pas halverwege het schooljaar (typisch Westers!). Om en de headmaster gaan met hun contact opnemen om dit probleem te bespreken en op zoek te gaan naar verdere samenwerking op het gebied van schoolmateriaal.

Om laat zien dat hij de linkin pin is tussen het beschikbare schoolmateriaal en het juiste gebruik daarvan. Daarin maken wij verschil tov van andere organisaties die ervan uitgaan dat de leraren dat zelf wel kunnen. Dit is wat mij betreft het speerpunt van ons educatieproject.

Waterprojecten

Watertank Bhuddanilkanta

Prima opening. Mooie foto's. Tank ziet er goed uit. Financieel in orde. Rapportage ontbreekt nog. Daarnaast willen zij een vijftal toiletten. Ik heb ze gevraagd een projectvoorstel te maken. Nieuw voorstel gekregen voor een watertank bij een andere lepragemeenschap. Wellicht kun jij daar gaan kijken.

Waterproject Slump area Pokhara

Echt een goed project. Wat een armoe, daar. Om en ik hebben naar mogelijkheden voor solar power gekeken, maar, in overleg met Jeroen, daar vanafgezien. De solarcellen leveren veel te weinig op om een waterpomp te kunnen laten werken. Je moet anders een heel rijstveld volzetten met cellen. Solarpower is op kleine schaal goed toepasbaar voor ledverlichting en het opladen van telefoons en laptops. Om gaat het project in gang zetten, met de toepassing van electriciteit en deze is in Nepal ook opgewekt door waterkracht.
Ik heb nog een een aantal winkels bezocht in Pokhara en technische data verzameld inzake zonnepanelen. Een beetje pomp om de hoogte te bereiken die we willen bereiken heeft 2000 watt nodig. Een groot (50 x 100 cm) zonnepaneel levert 80 watt op en kost tussen de 300 en 400 euro. Je hebt dus ruim 20 panelen nodig om deze pomp in gang te zetten
Om zal het project in gang zetten via de NGO van Pumbi Bumdi. Vanuit dat committee wordt het project in gang gezet. Uiteraard met uitgebreidde bemoeienis van Om en Sobit.

Pararbarthanshil Sarangkot Samaj

Algemeen

De energie is er een beetje uit. Ze willen graag nieuwe projecten en krijgen weinig energie van het onderhouden en verbeteren. Ze balen ervan dat niet iedereen dezelfde inzet heeft en tot slot is hun termijn afgelopen. Waarom er dan niet helemaal mee ophouden? Nou dat lijkt hen ook niets. Dus we gaan verder. Met de afspraak dat ze minstens één keer per maand vergaderen en dat ik minstens één keer per maand met Loknath bel.
In de vergaderingen tot nu toe hebben we het volgende besproken:
* Voorstel om Nrs 30.000 te investeren voor de Sisne Gara watersupply. Deze watervoorziening is verbonden mer de bron van Quality of Life Nepal.
* Daarnaast heb ik besproken dat we EUR 15.000,- via Nepal trust gaan spenderen aan de distributie van het water voor Sarangkot.
* Men komt met een projectvoorstel om huizen van een Solarpower-system te voorzien in de uren dat er geen stroom is. Kosten zijn 15.000,- Rs per voorziening. In het voorstel wordt uitgegaan dat ieder huishouden de helft zelf betaald. Zo kunnen we mooi wat ervaring opdoen met Solar power.
* Zondag zal ik de nieuwe leden van Parabarthanshil benoemen, om trage en ingewikkelde processen te voorkomen.

Watertanks

* Reparatie Padmapani: committee watertank bjieenkomst and then small estimate by email: Hier is niets aan gedaan. Dit moet klaar zijn voor 9 november.
* Reparatie Khore Khola: committee watertank bijeenkomst and then small estimate by email: Hier is niets aan gedaan. Dit moet klaar zijn voor 9 november.
* Pandelli watertank: opening watertank met informatie over financiën Deze opening vindt plaats in november a.s.
Library De discussie is over terugtrekking aangezwengeld, maar het levert nog niets op. Wel geeft men aan dat de bibliotheek regelmatig bezocht wordt en dat er nieuwe boeken nodig zijn.

Afvalsysteem

* Het voorstel voor het garbagehouse wordt aangepast. Het moet simpeler. max 2 lakh. Afgelopen jaar zijn er negen trucks met afval opgehaald (4000 per truck) Nrs. 36000 Daarnaast is 12 x 5000: 60000 aan salaris betaald (t/m augustus 2013)
* Nadat ik de discussie over terugtrekking aangezwengeld heb, is het voorstel de financien voor de truckvervoer zelf te regelen. Met de afvalzakken werkt niet. Ze willen een bijeenkomst met de hotels en met de bevolking organiseren. Ook gaan ze in deze een gesprek met de VDC's aan.
* Daarnaast zullen zij Batulli voorzien van handschoenen en schoenen. Het lijkt mij goed dat daar nog eens extra op gelet wordt.
* Tot slot was het voorstel nog een vijftal vuilnisbakken te plaatsen. Lijkt mij prima.

Vrouwen-NGO

Ruku en ik hebben met Sormila gesproken. Aardige slimme dame, maar erg jong en onervaren. Het lukt haar niet een vergadering bijeen te krijgen met een meerderheid. Er zitten dertien dames in, dus dat betekent dat er zeven aanwezig moeten zijn. Gedoe om geld. Daarnaast vindt de "oude" groep dat het aanwezige geld voor hun is en niet voor de "nieuwe" groep. Ik heb gezegd dat jij negen november komt en haar verder zal helpen. Mijn idee is dat de groep, wat kleiner wordt en meer van dezelfde leeftijd. Dat geeft Sormila ook wat meer overwicht in de groep en dan komt wellicht een en ander wel van de grond.

Nepali/Pariyar- NGO

Er zit weer wat energie in de Nepali/Pariyar-NGO. Ze hebben de registratie volledig gedaan. Met dertien voorlopige leden. Som is voorzitter. Jammer dat ik niet nog een drie maanden kan blijven om het aan de gang te houden. Actiepunten
- Ze gaan een bijeenkomst voor de lage kaste organiseren, om de definitieve leden vast te stellen.
- Ze komen met een projectvoorstel (Om zal ze hierbij helpen) voor solarpower in huis ( het is hetzelfde voorstel als Changeable Sarangkot Society). Ik verwacht alleen dat zij met een verdeling van 25%/75% zullen komen. Wellicht kunnen we beide voorstellen combineren als we in Nederland op zoek gaan naar een sponsor.
- Daarnaast komen ze met projectvoorstel voor een gemeenschapshuis voor lage kaste. Een plek om samen te komen, gemeenschappelijke zaken (instrumenten en kookgerei) op te slaan en een symbool van emancipatie (Wij kunnen ook iets realiseren!). Een plek voor huwelijken, sportieve activiteiten en vergaderingen. 

Bezoek Nepal maart/april 2012

Algemeen

Het bezoek aan Nepal was dit jaar zeer bijzonder. Het was de eerste keer sinds vijf jaar dat wij (Janny en Joost) er tegelijkertijd waren. Naast het begeleiden van projecten was er ook ruimte voor onze andere grote passie: trekking! Een twaalfdaagse tocht naar het ongebekende gebied van Nar en Phu. Er was weer veel gedaan gedurende onze afwezigheid. De watertank in Phandelli en de tweede watertank in Pumdi Bumdi waren afgerond. De bibliotheek van de middelbare school, met de door ons gesponsorde boeken en meubels, was klaar. Tot slot moet ook het nieuwe afvalhuisje niet vergeten worden. Veel resultaten, maar ook veel zaken die nog onze aandacht behoeven.

 Grote Watertank Sarangkot

Om de maanden van droogte door te komen is het idee ontstaan van een hele grote watertank met regenwater. Gezien de kosten, de afnemende kwaliteit van het water en het op handen zijnde project van de Nijmeegse stichting: www.waterprojectnepal.nl is besloten dit idee niet verder uit te werken. Wel zal stichting Sarangkot dit grote waterproject gaan steunen, zodat dit snel gerealiseerd wordt. Op welke wijze we dit zullen doen weten we nog niet. We zullen hiervoor in elk geval een gesprek hebben met de lokale projectleider van Nepal trust met wie de Nijmeegse stichting een samenwerkingsverband heeft. 

 
Garbage Project
Het nieuwe afvalhuisje is een zeer goede vervanging van de oude veel te hoog gelegen stortplaats. In het huisje is het gemakkelijker om de afval te scheiden. Een van de eisen die het afvalbedrijf uit Pokhara stelt. Zij halen de afval op. Om de afval makkelijker op te slaan komt er op een lager gelegen plek nog een afvalhuisje. Met onze NGO, Parabartanshil Sarangkot Samaj, worden afspraken gemaakt om de bewoners van Sarangkot (financieel) verantwoordelijk te maken voor hun eigen afval.  Er zal een informatiebijeenkomst worden georganiseerd over het belang van zorgvuldig omgaan met afval. Tevens zal het systeem van afvalzakken worden uitgelegd. Het is de bedoeling dat, via betaling van de afvalzakken, de bewoners hun eigen bijdrage leveren.

Shree Saraswati School vergadering school management committee
Om Baral is nu ruim een jaar werkzaam als adviseur van de Shree Saraswati School. De school management committee laat in de vergadering veel waardering blijken voor Om Baral en de gezette stappen. In bijgaand verslag is een terugblik te vinden van dit jaar.

 Engels verslag Om Baral       Nederlands verslag

Bijeenkomst Nepali en Pariyar familie

Binnen de Pariyar en de Nepali families leeft de gedachte om gezamenlijk een commitee op te richten. Reden hiervoor is om de achtergestelde positie van de lagere kaste in Sarangkot te verbeteren. De eerste gezamenlijke bijeenkomst geeft veel energie. Er wordt een commitee samengesteld en Om Baral, ons bestuurslid uit Nepal,  zal fungeren als adviseur. Afgesproken wordt dat het commitee officieel wordt geregistreerd. Daarnaast zullen zij verantwoordelijkheid nemen voor de padmapanitank. Tot slot zal het committee met een projectvoorstel komen wat de emancipatie van de lagere kaste binnen Sarangkot kan verbeteren.

Vrouwen-NGO Sarangkot

In 2012 heeft  de vrouwen NGO een nieuw bestuur gekozen. Het bleek dat veel jonge vrouwen op het vinkentouw zaten om hiervan deel uit te mogen maken. Uiteindelijk is er plek gecreëerd voor vrouwen van alle leeftijden sommige met een goede opleiding, andere analfabeet. Bij het elan van het nieuwe bestuur hoort ook een nieuw programma. Tijdens de vergaderingen met het nieuwe bestuur passeerden allerlei onderwerpen de revue waarbij het opzetten van een oudheidkundig museum wel de meest ambitieuze was. De vrouwen beseffen dat Nepal op de grens van een oude bijna middeleeuwse wereld en een moderne wereld balanceert en dat het oude voor het nageslacht bewaard moet blijven. Sarangkot is een dorp waar veel toeristen komen maar waar de toeristen niet lang blijven. Een museum trekt toeristen en genereert dus inkomen. Daarbij is dan de hoop dat zij langer in Sarangkot blijven en verder ook geld uitgeven. Een mooi project om over denken en te proberen dit op den duur vorm te geven.  Het  genereren van inkomen lijkt  voor de vrouwen erg belangrijk te zijn. Het  houden van bijen kan daaraan bijdragen. Met een klein startkapitaal zijn er 5 bijenkasten uitgezet. De helft van het aankoopbedrag is hierbij door ons geleverd. De andere helft is voor rekening van de bijenhoudster.  Ze kan dit terug betalen met de verkoop van de honing. Daarna kunnen er weer 5 nieuwe bijenvolken aangeschaft worden.  Een 6 tal vrouwen heeft  een opleiding tot imker gevolgd en is in staat dit door te geven.
Tevens zijn er plannen voor het opzetten van een biologische groenten tuin.
Tot slot is het belangrijk dat het  Rookvrije kacheltjes project het zo genaamde Improoved Cooking Stove project,  goed wordt vervolgd. Het onderhoud van deze kacheltjes dient structureel te gebeuren waarbij voorlichting aan de gezinnen  hoe dit te doen, tot hun taak behoort. 

Klik hier voor oudere verslagen!